Ascaris (Ascaris lumbricoides), przeciwciała IgG

O badaniu

Ludzki układ odpornościowy reaguje na ascaris, wytwarzając specyficzne przeciwciała. Najpierw wytwarzane są IgM, które można wykryć dopiero w ciągu 1-2 tygodni po zakażeniu, po czym ich poziom spada poniżej wyznaczonych wartości. Po IgM rozpoczyna się produkcja IgG, zapewniająca odporność na ponowną inwazję. Jednak ta odporność jest niestabilna iw przypadku leczenia osoby z glistnicy po 3 miesiącach zwykle nie wykrywa się IgG. Tak więc, choć rozpoznanie nie może być postawione wyłącznie na podstawie oznaczenia miana Ascaris lumbricoides, IgG (wyniki należy rozpatrywać łącznie z wywiadem i objawami klinicznymi), to wczesne rozpoznanie pozwala na rozpoczęcie terapii, zanim pojawią się powikłania glistnicy.

Ponadto analiza ta pomaga ocenić skuteczność leczenia glistnicy.

Cel badania

Z dolegliwościami sugerującymi glistnicę.

W przypadku glistnicy wyróżnia się dwie fazy - wczesną (wędrowną) i późną (jelitową). O fazie wczesnej może świadczyć osłabienie, złe samopoczucie, ból głowy, czasami gorączka do 38°C, powiększenie wątroby, śledziony, węzłów chłonnych, wysypka skórna, miejscowy lub ogólnoustrojowy świąd skóry, objawy uszkodzenia płuc (suchy kaszel, duszność, ból w klatce piersiowej). . W późnej fazie dochodzą do nich objawy uszkodzenia przewodu pokarmowego: zaburzenia apetytu, nudności, luźne stolce lub wręcz przeciwnie, zaparcia, bóle brzucha. U wielu pacjentów stwierdza się trudne do leczenia alergie oraz uporczywą (długotrwałą, oporną na terapię) niedokrwistość z niedoboru żelaza.

Informacje o badaniu

Według różnych danych około 1,27 miliarda ludzi, czyli około ¼ populacji, jest zarażonych glistnicą na całym świecie. Czynnikiem sprawczym choroby jest ludzki glisty (Ascaris lumbricoides), który należy do klasy glisty. Do zakażenia dochodzi podczas spożywania pokarmu (źle umyte warzywa, częściej rośliny okopowe) zakażonego jajami glisty, a także poprzez brudne ręce. Jaja Ascaris dostają się do jelita cienkiego, gdzie wykluwają się larwy. Te z kolei przenikają przez ścianę jelita do krwioobiegu i rozprzestrzeniają się po całym organizmie, docierając do wątroby, serca i płuc, gdzie przez ściany naczyń włosowatych płuc przenikają do pęcherzyków płucnych. Larwy migrują z dróg oddechowych do jamy ustnej i są ponownie połykane. Larwa ponownie dostała się do jelit po 2,5-3 miesiącach. rozwija się w osobę dorosłą. Dorosłe glisty żyją w jelicie cienkim, gdzie samice składają około 200 000 jaj dziennie po zapłodnieniu. Niedojrzałe jaja robaków są uwalniane do środowiska, a dojrzewanie następuje tylko w sprzyjającej ich rozwojowi temperaturze i wilgotności. Całkowita długość życia glisty wynosi od 6 do 16 miesięcy, więc obecność glisty u jednej osoby przez kilka lat można wytłumaczyć jedynie powtarzającą się infekcją.

Larwy przebywające w narządach wewnętrznych żywią się surowicą krwi i erytrocytami. Powikłania glistnicy: niedrożność jelit, zapalenie trzustki, zapalenie wyrostka robaczkowego, zapalenie dróg żółciowych, spowodowane migracją glisty do innych narządów (trzustki, pęcherzyka żółciowego, jelita grubego), gdzie powstają warunki do przyłączenia się infekcji bakteryjnej.

Ważną rolę w wykrywaniu glistnicy odgrywa diagnostyka laboratoryjna, aw szczególności metoda immunologiczna - oznaczanie swoistych przeciwciał przeciwko glistnicy. Może być stosowany zarówno w fazie wędrownej, jak i jelitowej choroby.

Ponadto stadium jelitowe Ascaris lumbricoides, IgG, można zdiagnozować na podstawie analizy kału na obecność jaj ascaris. Jednak w niektórych przypadkach konieczne jest wielokrotne przeprowadzanie tego badania, ponieważ jaja ascaris nie są stale uwalniane. Eozynofilia we krwi obwodowej jest charakterystyczna dla różnych stadiów choroby, a OB jest zwykle również podwyższone. Liczba leukocytów z reguły jest normalna. Jedynie w przypadku dołączenia infekcji bakteryjnej obserwuje się leukocytozę.