Przeciwciała przeciwko dwuniciowemu DNA (dsDNA)
O badaniu
To badanie służy dla diagnostyki, oceny aktywności i kontroli leczenia tocznia rumieniowatego układowego;
Do diagnostyki różnicowej rozsianych chorób tkanki łącznej.
Cel badania
Z objawami tocznia rumieniowatego układowego: gorączka, zmiany skórne (rumień motyla lub czerwone wysypki na twarzy, przedramionach, klatce piersiowej), bóle stawów/zapalenie stawów, zapalenie płuc, zapalenie osierdzia, padaczka, uszkodzenie nerek;
gdy w surowicy wykryto przeciwciała przeciwjądrowe, zwłaszcza jeśli uzyskano jednorodny lub ziarnisty (kropkowany) rodzaj immunofluorescencji jądra;
Informacje o badaniu
Przeciwciała skierowane przeciwko dwuniciowemu DNA (anty-dsDNA) należą do grupy przeciwciał przeciwjądrowych, czyli autoprzeciwciał skierowanych przez organizm przeciwko składnikom własnego jądra. Podczas gdy przeciwciała przeciwjądrowe są charakterystyczne dla wielu rozsianych chorób tkanki łącznej, uważa się, że anty-dsDNA jest specyficzne dla tocznia rumieniowatego układowego (SLE). Wykrycie anty-dsDNA jest jednym z kryteriów rozpoznania SLE.
Możliwe jest wykrycie anty-dsDNA za pomocą analizy immunoenzymatycznej. Wysoka czułość (około 100%) tego testu jest niezbędna przy badaniu próbek z małą ilością przeciwciał. Biorąc pod uwagę fakt, że w surowicy krwi pacjentów z ogólnoustrojowymi chorobami tkanki łącznej może występować jednocześnie kilka rodzajów autoprzeciwciał, a także fakt, że najczęściej diagnostyka różnicowa tych chorób opiera się na wykryciu jakichkolwiek swoistych rodzaju przeciwciał, przy wyborze testu laboratoryjnego niezwykle ważne jest uwzględnienie wysokiej specyficzności. Swoistość analizy anty-dsDNA wynosi 99,2%, co czyni to badanie niezbędnym w diagnostyce różnicowej SLE.
Anty-dsDNA wykrywa się u 50-70% pacjentów w momencie rozpoznania SLE. Uważa się, że kompleksy immunologiczne składające się z dwuniciowego DNA i swoistych dla niego przeciwciał (immunoglobulin IgG i IgM) biorą udział w rozwoju zapalenia mikronaczyń i determinują charakterystyczne objawy SLE w postaci uszkodzeń skóry, nerek, stawów i wiele innych organów. Anty-dsDNA jest na tyle charakterystyczne dla SLE, że pozwala na rozpoznanie tej choroby nawet przy ujemnym wyniku badania przesiewowego w kierunku przeciwciał przeciwjądrowych. Należy jednak zauważyć, że brak anty-dsDNA nie wyklucza obecności SLE.
Wykrycie anty-dsDNA u pacjenta bez objawów klinicznych i innych kryteriów tej choroby nie jest interpretowane na korzyść rozpoznania „SLE”, ale tacy pacjenci są narażeni na rozwój SLE w przyszłości i muszą być monitorowani przez reumatologa, ponieważ pojawienie się anty-dsDNA może poprzedzać wystąpienie choroby na kilka lat.
