Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgA

O badaniu

Przeciwciała antykardiolipinowe to specyficzny rodzaj przeciwciał, czyli białek produkowanych przez komórki ludzkiego układu odpornościowego. Nie są one obecne w prawidłowych warunkach, a ich pojawienie się świadczy o występowaniu choroby autoimmunologicznej, czyli takiej w przebiegu której własny organizm rozpoznaje swoje tkanki i komórki jako obce i rozpoczyna zwalczanie ich poprzez m. in. produkcję przeciwciał nazywanych autoprzeciwciałami. W tym przypadku celem tych przeciwciał jest jedno z białek, które występuje w błonie mitochondriów (elementów budowy komórki zwierzęcej) ludzkiego organizmu.

Oznaczenie IgA z kolei świadczy o podklasie przeciwciała – wyróżnia się ich kilka, a podział ten występuje ze względu na ich budowę oraz miejsce, gdzie zazwyczaj się znajdują. Immunoglobuliny klasy A (IgA) obecne są przede wszystkim na powierzchniach błon śluzowych, choć występują także w mniejszych ilościach w osoczu krwi.

Wykrycie tych przeciwciał w surowicy krwi pacjenta najczęściej jest jednym ze wskazań diagnostycznych w kierunku rozpoznania choroby nazywanej zespołem antyfosfolipidowym, jednak do jej potwierdzenia wymagane jest wykonanie większej ilości badań, która ma na celu oznaczenie ewentualnej obecności także innych parametrów, które wskazywałyby na zespół antyfosfolipidowy.

Choroba ta (nazywana także zespołem Hughesa) to autoimmunologiczne schorzenie, podczas którego występują nieprawidłowe przeciwciała atakujące fosfolipidy własnego organizmu- w tym także kardiolipinę. W przebiegu tej choroby samoczynnie mogą powstawać skrzepy krwi, które prowadzą do wystąpienia zakrzepicy naczyniowej, zarówno w tętnicach jak i w naczyniach żylnych. Ta choroba występująca u matki jest także odpowiedzialna za liczne komplikacje związane z ciążą, takie jak: przedwczesny poród, poronienie lub stan przedrzucawkowy (zespół objawów chorobowych związany z m. in. wzrostem ciśnienia tętniczego i nadmiernym wydalaniem białka przez nerki).

Zespół antyfosfolipidowy może występować jako osobna jednostka chorobowa (mówimy wówczas o pierwotnym zespole antyfosfolipidowym) lub jako schorzenie wtórne prowadzące do innych chorób, jak np. toczeń rumieniowaty układowy czy też choroba nowotworowa (wtedy określany jest mianem wtórnego zespołu antyfosfolipidowego). Przyczyna występowania pierwotnej postaci tej choroby nie jest do końca poznana, natomiast mutacje w określonych genach mogą zwiększać ryzyko jej pojawienia się.

Cel badania

Badanie to wykonywane jest jako element diagnostyki zespołu antyfosfolipidowego.