Przeciwciała przeciw kardiolipinie IgM
O badaniu
Przeciwciała to białka, które produkowane są przez komórki ludzkiego układu odpornościowego. Występują one w kilku podklasach (IgA, IgM, IgD, IgE i IgG), które różnią się szczegółami budowy i miejscem występowania. W prawidłowych warunkach są one tworzone pod wpływem kontaktu z obcym patogenem, jako odpowiedź na infekcje. Mają one za zadanie zwalczanie go i ułatwienie organizmowi walkę z zakażeniem. W przebiegu niektórych chorób jednak są one produkowane przeciwko komórkom i związkom własnego organizmu – mówimy wówczas o autoprzeciwciałach w przebiegu chorób autoimmunologicznych.
Przeciwciała przeciwko kardiolipinie są właśnie tego rodzaju immunoglobulinami. Występują one jako jedne z kilka wadliwych przeciwciał, w przebiegu zespołu antyfosfolipidowego. Jest to zaburzenie, które może nieść za sobą wiele negatywnych konsekwencji dla zdrowia i życia pacjenta, z czego jednymi z ważniejszych są trudności w przebiegu ciąży u kobiet.
Oznaczenie stężenia przeciwciał kardiolipinowych podklasy IgM oraz wykrycie ich podwyższonych poziomów jest jednym z kilku kryteriów diagnostycznych niezbędnych do postawienia rozpoznania zespołu antyfosfolipidowego. Dodatkowo należy wykonać badania obrazowe naczyń krwionośnych (np. za pomocą USG doppler) oraz zestawić otrzymane wyniki z obrazem klinicznym objawów prezentowanych przez pacjenta, gdyż nie zawsze obecność przeciwciał antykardiolipinowych świadczy o obecności zespołu antyfosfolipidowego.
Cel badania
Oznaczenie stężenia przeciwciał kardiolipinowych podklasy IgM oraz wykrycie ich podwyższonych poziomów jest jednym z kilku kryteriów diagnostycznych niezbędnych do postawienia rozpoznania zespołu antyfosfolipidowego.
