Bilirubina całkowita
O badaniu
Bilirubina jest pewnego rodzaju barwnikiem znajdującym się w przewodzie pokarmowym w ludzkim ciele. Około 80% pochodzi z metabolizmu hemu – pigmentu odpowiedzialnego za czerwony kolor hemoglobiny.
Hem jest metabolizowany do bilirubiny w śledzionie. Daje to jedną z dwóch frakcji bilirubiny – niesprzężoną (zwaną także wolną lub pośrednią).
W śledzionie pigment ten wiąże się z białkami osocza, a następnie przenoszony jest do wątroby, gdzie ulega dodatkowemu metabolizmowi i przekształca się w drugą frakcję bilirubiny- sprzężoną (bezpośrednią). Stamtąd jest wydzielany przez pęcherzyk żółciowy wraz z żółcią do jelit i wydalany z organizmu.
Całkowita ilość bilirubiny i frakcja bilirubiny bezpośredniej są badane podczas badań laboratoryjnych. Frakcję tę nazywa się bezpośrednią, ponieważ daje bezpośrednią reakcję z pewnego rodzaju odczynnikiem – tzw. odczynnikiem Diazo. Znając te dwa wskaźniki, łatwo jest obliczyć bilirubinę pośrednią, odejmując poziomy bilirubiny bezpośredniej od całkowitej.
Cel badania
Test ten stosuje się w przypadku obecności żółtaczki niewiadomego pochodzenia. W procesie diagnostycznym konieczne jest określenie rodzaju hiperbilirubinemii, a także tego, która część całego szlaku metabolicznego jest zakłócona i prowadzi do akumulacji bilirubiny w innych narządach i układach.
Najczęstsze choroby wymagające badania poziomów bilirubiny to:
- niedokrwistość hemolityczna
- wirusowe zapalenie wątroby
- mechaniczna niedrożność dróg żółciowych
- alkoholowe zapalenie wątroby.
Bilirubina całkowita – kto powinien wykonać
Badanie bilirubiny całkowitej wykonuje się w przypadku wystąpienia zażółcenia skóry – żółtaczki, oraz w przypadku podejrzenia upośledzenia czynności wątroby lub podejrzenia występowania hemolizy, tj. niszczenia krwinek czerwonych.
Badanie to należy wykonywać w połączeniu z badaniem moczu, aby ocenić ewentualną obecność bilirubiny w moczu, co zapewnia dodatkowe informacje umożliwiające postawienie trafnej diagnozy.
