Diastaza (amylaza w moczu), ilościowo

O badaniu

Amylaza jest jednym z enzymów trawiennych, czyli substancji odpowiedzialnych za rozkład związków odżywczych przyjmowanych wraz z pożywieniem do mniejszych, lepiej przyswajalnych przez układ pokarmowy form. Amylaza posiada kilka podtypów, w zależności od miejsca produkcji. Produkowana jest przede wszystkim przez ślinianki oraz trzustkę. Odpowiada za rozkład węglowodanów złożonych do prostszych, mniejszych cukrów. Większość amylazy wydalana jest przez nerki wraz z moczem. Wzrost jej aktywności, zarówno w osoczu krwi jak i w moczu, świadczy najczęściej o obecności choroby trzustki (jak np. zapalenie tego narządu) lub przy zaburzeniach wydzielania śliny, które mogą być wywołane przez kamicę przewodów ślinowych lub zapalenie ślinianek o różnym pochodzeniu.

Cel badania

Stopień wzrostu stężenia amylazy w moczu oraz czas w jakim to następuje różnią się, w zależności od przyczyny. Poza chorobami trzustki i ślinianek do wzrostu stężenia amylazy w moczu może także dojść w przebiegu innych chorób, takich jak np. niedrożność jelit, perforacja wrzodu żołądka, zapalenie pęcherzyka żółciowego, zapalenie wyrostka robaczkowego czy też przedawkowania etanolu. Obserwowane wtedy przekroczenie normy nie jest jednak tak duże jak w przypadku chorób zapalenia trzustki.

Badanie amylazy w moczu zawsze najlepiej jest wykonać w połączeniu z oznaczeniem stężeń tego enzymu we krwi, gdyż może to dostarczyć istotnych informacji na temat pracy nerek. Dodatkowo wyróżnia się dwa izoenzymy (P i S) amylazy, które dzięki specyficznym różnicom w swojej budowie pozwalają na określenie z którego organu pochodzi nadmiarowa ilość amylazy. Izoenzym ślinowy nie jest filtrowany przez nerkę, co za tym idzie w prawidłowych warunkach nie powinien być wykrywany w moczu.