Ogólna immunoglobulina IgG
O badaniu
IgG (immunoglobulina G) ma wiele funkcji w organizmie. Jedną z ważniejszych jest neutralizowanie toksyn produkowanych przez bakterie chorobotwórcze. Znaczący spadek poziomu immunoglobuliny G we krwi z powodu wrodzonej lub nabytej choroby zwiększa podatność pacjenta na infekcje bakteryjne.
Z tego powodu u osób z nawracającymi infekcjami należy badać poziomy immunoglobulin w surowicy, ponieważ w przypadku wykrycia ich niedoborów możliwe jest wdrożenie leczenia odpowiednią immunoglobuliną.
Z kolei podwyższone poziomy immunoglobuliny G występują w organizmie jako skutek toczących się obecnie procesów zakaźnych lub zapalnych. Obecność swoistych przeciwciał IgG lub IgM (immunoglobulin M) umożliwia postawienie popartej badaniami laboratoryjnymi diagnozy ostrej lub przewlekłej infekcji. Podwyższony poziom immunoglobuliny G występuje także w chorobach autoimmunologicznych, takich jak np. stwardnienie rozsiane, autoimmunologiczne przewlekłe zapalenie wątroby lub toczeń.
Podwyższenie jednego, konkretnego podtypu immunoglobuliny G obserwuje się w wielu przypadkach szpiczaka mnogiego, a wyniki badania są jednym z głównych kryteriów diagnostycznych.
Immunoglobulina G stanowi ok. 75% immunoglobulin znajdujących się w osoczu. Są głównymi przeciwciałami ludzkiej odporności humoralnej, jednego z podtypów mechanizmów odpornościowych człowieka. Są wytwarzane w odpowiedzi na powtarzający się kontakt z antygenem. U kobiet podczas ciąży immunoglobulina G przenika przez łożysko i prowadzi do nabycia odporności biernej u noworodka.
Cel badania
Badanie immunoglobuliny G przeprowadzane są w celu oceny odporności humoralnej, rozpoznania i monitorowania leczenia szpiczaka wydzielającego IgG oraz oceny ryzyka infekcji, szczególnie u dzieci i u pacjentów z nowotworami układu chłonnego.
