Cholesterol LDL, cholesterol lipoprotein o małej gęstości, cholesterol beta-lipoproteinowy

O badaniu 

Tłuszcze spożywane wraz z pokarmem ulegają trawieniu w przewodzie pokarmowym, a następnie są z niego wchłaniane do krwiobiegu. Jednak nie są transportowane jako wolne cząsteczki. W organizmie przemieszczają się w specjalnych kompleksach białkowych, nazywanych lipoporoteinami. Liporoteiny dzieli się na kilka rodzajów, w zależności od „gęstości upakowania cząsteczek tłuszczu wewnątrz nich. Te zawierające najwięcej cholesterolu dzieli się na lipoproteiny HDL (o dużej gęstości) i LDL (o małej gęstości), które popularnie nazywane są cholesterolem HDL i cholesterol LDL. Cholesterol jest jednym z podstawowych związków tłuszczowych w ludzkim ciele. Pełni niezwykle ważną rolę przy budowie błony komórkowej wszystkich komórek organizmu, a także jest niezbędnym elementem syntezy wielu hormonów (przede wszystkim płciowych) oraz umożliwia przemiany wielu enzymów i witamin.

Cholesterol LDL jest tym tzw. „złym cholesterolem, gdyż jego większe stężenie (w porównaniu z cholesterolem „dobrym, czyli cholesterolem HDL) zwiększa ryzyko występowania chorób układu sercowo-naczyniowego (przede wszystkim miażdżycy), które mogą prowadzić do groźnych dla zdrowia i życia komplikacji i powikłań, takich jak choroba wieńcowa serca, zawał lub udar mózgu.

Cel badania

Ryzyko chorób układu sercowo-naczyniowego rośnie wprost proporcjonalnie ze wzrostem stężeń „złego cholesterolu LDL we krwi. Dlatego oznaczanie poziomu cholesterolu LDL ma niezwykle duże znaczenie w profilaktyce (zapobieganiu) tych zaburzeń – odpowiednio wczesne wykrycie poziomów stężeń cholesterolu LDL przekraczających normy umożliwia modyfikacje stylu życia i wdrożenie ewentualnego leczenia zanim wystąpią nieodwracalne powikłania.

Profilaktyczne badanie poziomów cholesterolu należy wykonywać nie rzadziej niż raz na 2 lata po ukończeniu przez pacjenta 50 roku życia. Szczególnie narażone na powikłania i szybsze wystąpienie objawów tych zaburzeń są osoby z występującymi dodatkowymi czynnikami ryzyka i to właśnie one powinny wcześniej zacząć wykonywać oznaczanie poziomów LDL oraz powinny robić to częściej.

Do tych czynników ryzyka należą:

obciążenia genetyczne (obecne niewłaściwe poziomy cholesterolu LDL w rodzinie)

nadciśnienie tętnicze

palenie tytoniu

cukrzyca

otyłość

niewłaściwa dieta (duże poziomy cukrów i tłuszczów w spożywanych pokarmach)

kobiety w wieku menopauzalnym

narażenie na duże ilości przewlekłego stresu

brak aktywności fizycznej