Miedź (Cu)
O badaniu
W organizmie miedź jestpierwiastkiemśladowym.
W surowicy 90% miedzizwiązana jest z białkiem nośnikowym, ceruloplazminą, wytwarzaną przez hepatocyty. Poza wątrobą miedź gromadzona jest w mięśniach i kościach. Metaloproteiny, będące połączeniem miedzi i białek są istotne w procesach oksydoredukcyjnych (oksydaza cytochromowa, dysmutaza nadtlenkowa, ferroksydaza).
Miedź chroni przed uszkodzeniem błony komórkowe i jest wymiataczem wolnych rodników. Uczestniczy w syntezie hemoglobiny i szeregu innych białek strukturalnych (np. kolagenu) i fizjologicznie aktywnych (np. prostaglandyny, ceruloplazmina), wpływa na stosunek frakcji cholesterolu lekkiego i ciężkiego. Niedobór miedzi rzadko jest powodowany niedostateczną podażą w pożywieniu. Może się wiązać z:
upośledzonym wchłanianiem w przewodzie pokarmowymspowodowanym przewlekłymi stanami zapalnymi i nieprawidłowym trawieniem;
utratą miedzi z moczem (zespół nerczycowy);
zwiększonym zapotrzebowaniem na miedź w przypadku leczenia anemii megaloblastycznej;
zespołem kwashiorkor,spowodowanym dietą bez odpowiednich aminokwasów, witamin i mikroelementów;
nadmiarem cynku w diecie;
środkami zobojętniającymi stosowanymi w przypadku nadkwasoty.
Spadek stężenia miedzi w krwi, połączony z gromadzeniem się miedzi w tkankach, związany z dziedzicznym defektem ceruloplazminy, występuje w chorobie Wilsona. W przypadku dziedzicznej choroby Menkesa niedobór miedzi czynnej fizjologicznie, przy prawidłowej podaży, spowodowany jestniemożliwością włączania miedzi do przemian biochemicznych organizmu.
Niedobór miedzi powoduje niedokrwistość, granulocytopenię, osteoporozę, zniekształcenia kręgosłupa i wady tkanek zawierających kolagen, obniżenie odporności, stany zapalne śluzówek, wzrost poziomu cholesterolu i niekorzystne zmiany proporcji frakcji cholesterolu w krwi, prowadzące do chorób układu sercowo-naczyniowegoi zaburzenia funkcjonowania układu nerwowego.
Wzrost poziomu miedzi występuje w stanach zapalnych, białaczkach szpikowych, anemii aplastycznej i megaloblastycznej. Istotne jest wiązanie poziomu miedzi z poziomem cynku i żelaza.
Cel badania
Wskazaniami do badania stężenia miedzi w surowicy jest diagnostyka i leczenie choroby Wilsona, monitorowanie leczenia preparatami chelatującymi, choroba Menkesa, marskość wątroby, choroby rozrostowe układu krwiotwórczego.
