Mikroalbumina w moczu (pojedyncza porcja)
O badaniu
Albuminy to główne białka występujące w ludzkim osoczu (stanowią ok. 60% wszystkich białek we krwi). Są produkowane przez wątrobę i spełniają wiele ważnych funkcji, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu.
W prawidłowych warunkach albuminy są wchłaniane filtrowane w nerkach. Oznacza to, że w procesie powstawania moczu albuminy nie przedostają się do niego- przede wszystkim ze względu na ich stosunkowo duże rozmiary w porównaniu z innymi elementami krwi. W sytuacji, w której przepuszczalność kanalików nerkowych jest zaburzona w moczu mogą zacząć pojawiać się albuminy. Nie jest to prawidłowe zjawisko i świadczy o uszkodzeniach nerek. W zależności od ilości wydalanych wraz z moczem albumin można ocenić ciężkość dysfunkcji tych organów oraz zacząć określać ich przyczynę.
Najczęstszym zaburzeniem wywołującym niewielką utratę albumin z moczem (mikroalbuminuria) jest cukrzyca. W przebiegu cukrzycy zbyt duże stężenia glukozy (cukru) we krwi, utrzymujące się przez dłuższy czas, prowadzą do uszkodzeń kanalików nerkowych, czyli części nerek, które odpowiedzialne są za filtrację krwi w celu produkcji moczu. Pierwszym objawem tej choroby jest właśnie niewielka utrata albumin z moczem. Nieleczona może prowadzić do rozwinięcia się całkowitej niewydolności nerek. Mikroalbuminuria może także pojawić się w przebiegu nadciśnienia tętniczego, zapalenia nerek czy też przy występowaniu zatorowości żylnej.
Zwiększone wydalanie albumin z moczem nazywa się albuminurią. Zazwyczaj przebiega w cięższych zaburzeniach funkcji nerek, takich jak zespół nefrytyczny (wywołany najczęściej kłębuszkowym zapaleniem nerek) czy też zespół nerczycowy, różniący się przyczyną od wcześniej opisywanego zespołu.
Cel badania
Badanie to pozwala na oszacowanie ilości białek, które tracone są przez nerki, a co za tym idzie jest ważnym czynnikiem prognostycznym w przebiegu zaburzenia ich czynności oraz daje ogólny obraz stanu zdrowia pacjenta.
