Badania mikrobiologiczne moczu
O badaniu
Badanie to pozwala na wykrycie chorobotwórczej mikroflory dróg moczowych, zwłaszcza u osób z czynnikami ryzyka, których leczenie jest długotrwałe i nieskuteczne. Badanie pozwala określić lokalizację zakażenia (górne lub dolne drogi moczowe), określić rodzaj bakterii, która je spowodowała i na tej podstawie wybrać najskuteczniejszą (przy jak najmniejszej liczbie skutków ubocznych) terapię antybiotykową, która zapobiegnie ewentualnym komplikacje.
W jakich przypadkach jest przepisywany
- W przypadku pieczenia i bólu przy oddawaniu moczu
- W przypadku zmiany zapachu i koloru moczu
- W przypadku bólu w podbrzuszu i (lub dolnej części pleców)
- W przypadku dreszczy i gorączki
- W przypadku zanieczyszczeń krwi w moczu
Informacje o badaniu
Zwykle w moczu i świetle dróg moczowych nie ma bakterii.
Kiedy bakterie dostają się do dróg moczowych ze skóry (przez cewkę moczową) i zaczynają się namnażać, rozwija się infekcja dróg moczowych. Większość z nich atakuje dolne drogi moczowe (pęcherz moczowy). Takie infekcje są uważane za nieskomplikowane i łatwe do wyleczenia.
Jeśli jednak patogen nie zostanie wykryty we wczesnym stadium, infekcja może rozprzestrzenić się z moczowodów do nerek, powodując niebezpieczne odmiedniczkowe zapalenie nerek, które nieleczone uszkadza nerki. W najpoważniejszych przypadkach bakterie mogą przedostać się do krwi i spowodować zagrażającą życiu sepsę.
Najczęstszą przyczyną infekcji dróg moczowych jest sól. Kobiety częściej niż mężczyźni zapadają na infekcje dróg moczowych. Dzieje się tak częściowo dlatego, że żeńska cewka moczowa jest krótsza i znajduje się bliżej odbytu, co ułatwia kontakt bakterii z jelit z cewką moczową.
Jednym z najbardziej pouczających badań, które pozwala określić czynnik sprawczy choroby i jej wrażliwość na leki, jest badanie mikrobiologiczne materiału.
Badanie to dostarcza lekarzowi nie tylko informacji o rodzaju drobnoustroju chorobotwórczego, ale także pomaga w wyborze odpowiedniego leczenia. Po ustaleniu rodzaju czynnika sprawczego wykonuje się antybiotykogram – w celu identyfikacji mikroflory chorobotwórczej opornej na leki i mikroflory chorobotwórczej nieopornej. Dlatego od początku przepisuje się właściwą terapię.
