Retikulocyty mikroskopowo

O badaniu

Retikulocyty to pozbawiona jądra, niedojrzała postać erytrocytów (krwinek czerwonych). Ich dojrzewanie do postaci dojrzałej trwa 2-4 dni i zachodzi w szpiku kostnym, następnie są uwalniane do krwi obwodowej.

Retikulocyty są większe i zawierają mniejsze stężenie hemoglobiny (nośnika tlenu) niż erytrocyty. W zależności od stopnia dojrzałości komórek, w ich cytoplazmie występuje różna zawartość materiału genetycznego (RNA). Formy młode zawierają dużo RNA, natomiast dojrzałe, występujące we krwi obwodowej, jego niewielkie ilości. Przekształcając się w erytrocyty (czerwone krwinki) tracą resztkowe RNA oraz jądro, co wpływa na zmniejszenie ich rozmiaru.

Przy zwiększonej utracie/niszczeniu erytrocytów i prawidłowej funkcji szpiku, krwiotworzenie wzrasta i powstaje więcej retikulocytów, by przywrócić równowagę w liczbie elementów morfotycznych krwi i zapewnić tkankom ciągłość w dostawach tlenu. Różnorodne choroby i stany mogą wpływać na spadki lub wzrosty w poziomie czerwonych krwinek, czynność szpiku, a co za tym idzie również odsetek retikulocytów.

Liczba retikulocytów we krwi stanowi dobre odzwierciedlenie czynności krwiotwórczej szpiku i jest jednym z podstawowych oraz często wykonywanych badań w diagnostyce hematologicznej. Oznaczanie ma duże znaczenie diagnostyczne.

Cel badania

• aby ocenić funkcję krwiotwórczą szpiku;
• aby monitorować czynność szpiku kostnego po zabiegach takich jak chemio-, radioterapia, czy jego przeszczepie;
• aby pomóc wykryć i rozróżnić różne rodzaje niedokrwistości (anemii);
• aby monitorować odpowiedź na leczenie niedokrwistości (szczególnie w przypadku niedokrwistości z niedoboru żelaza).