Biomarkery Sercowe

O badaniu

Biomarkery sercowe są substancjami, które są uwalniane do krwiobiegu, gdy mięsień sercowy jest uszkodzony lub obciążony. Biomarkery sercowe pomagają lekarzom określić, czy objawy są spowodowane atakiem serca (zawałem), dławicą piersiową, niewydolnością serca czy innym problemem.

Wzrost enzymów sercowych może również wskazywać na ostry zespół wieńcowy (ACS) lub niedokrwienie mięśnia sercowego.

Sposoby leczenia tych schorzeń są różne. Dokładna diagnoza jest kluczowa dla zapewnienia odpowiedniej opieki.

Istnieją różne rodzaje biomarkerów sercowych. Wszystkie z nich są enzymami lub białkami. Podwyższone enzymy sercowe mogą świadczyć o tym, że masz chorobę układu krążenia lub inne problemy z sercem.

Aktualne badania biomarkerów sercowych, które mogą być stosowane jako pomoc w diagnozowaniu, ocenie i monitorowaniu osób podejrzanych o wystąpienie ostrego zespołu wieńcowego (ACS) obejmują:

• Troponina (I lub T) - jest to najczęściej zlecany i najbardziej specyficzny z markerów sercowych. Jest ona podwyższona (pozytywna) w ciągu kilku godzin od uszkodzenia serca i pozostaje podwyższona przez okres do dwóch tygodni. Podwyższony poziom w serii testów troponiny wykonanych w ciągu kilku godzin może pomóc w rozpoznaniu zawału serca.
  
  

• Kinaza kreatynowa MB. Jest to podtyp kinazy kreatynowej. Jest bardziej wrażliwy na znalezienie uszkodzenia serca po ataku serca. CK-MB wzrasta 4 do 6 godzin po ataku serca. Ale generalnie wraca do normy w ciągu dnia lub dwóch. Z tego powodu nie jest on pomocny, gdy lekarz próbuje ustalić, czy niedawny ból w klatce piersiowej był atakiem serca.
  
  

Inne badania biomarkerów, które mogą być stosowane, obejmują:

• hs-CRP - badanie to może być stosowane w celu określenia ryzyka wystąpienia w przyszłości zawału serca u osób, które w przeszłości już go przebyły.
  
  

• BNP (lub NT-proBNP) - chociaż zwykle jest stosowany do rozpoznawania niewydolności serca, jego podwyższony poziom u osób z ACS wskazuje na zwiększone ryzyko nawrotów.
  
  

• Homocysteina jest aminokwasem, który zazwyczaj występuje w bardzo małych ilościach we wszystkich komórkach organizmu. Podwyższony poziom homocysteiny może być związany z wyższym ryzykiem wystąpienia choroby wieńcowej, udaru mózgu, choroby naczyń obwodowych (złogi tłuszczowe w tętnicach obwodowych) i stwardnienia tętnic (miażdżyca). Wysoki poziom homocysteiny zwiększa ryzyko tworzenia się skrzepów krwi w naczyniach i może prowadzić do zawału serca i udaru mózgu.

W jakim celu stosuje się biomarkery kardiologiczne?

Lekarze mierzą poziom markerów sercowych, aby:

• Przeprowadzić weryfikację pod kątem uszkodzeń serca i innych problemów.

• Zdiagnozować choroby serca, które powodują objawy takie jak ból w klatce piersiowej, dławica piersiowa i duszność.

• Monitorować skuteczność działania leków na serce i operacji serca.