Wirus zapalenia wątroby typu C, ilościowy PCR
O badaniu
Wirus zapalenia wątroby typu C jest przenoszony przez naruszenie ciągłości tkanek- kontakt z krwią zainfekowaną wirusem (np. transfuzję) lub zakażonymi przedmiotami (przy użyciu zwykłych igieł i strzykawek, igieł do tatuażu, niewłaściwie sterylizowanych narzędzi chirurgicznych i dentystycznych, przyborów kosmetyczno-higienicznych).
Ryzyko zarażenia się wirusem wzrasta w sytuacji uszkodzeń, stanów zapalnych skóry i błon śluzowych narządów płciowych, odbytu lub jamy ustnej. Możliwe jest zakażenie poprzez kontakt seksualny. Wirus nie przenosi się z mlekiem matki w trakcie karmienia piersią, ale może zostać przekazany w trakcie porodu. Natomiast nie jest on w stanie przenieść się przez kontakt z pacjentem z wirusowym zapaleniem wątroby typu C drogą powietrzną czy kropelkową.
Wirusowe zapalenie wątroby typu C występuje jako ostra infekcja, która w ponad 80% przypadków przechodzi w przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C- stopniowo uszkadza ono miąższ wątroby i prowadzi do jej marskości ze wszystkimi powikłaniami.
Istnieje możliwość infekcji bezobjawowej, początkowo zakażenie HCV może nie dawać żadnych objawów i z tego powodu pozostać niewykryte przez wiele lat.
Przeciwciała anty HCV (przeciwciała przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C) to badanie, które wykazuje obecność lub brak przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C (HCV) i jest badaniem zalecanym jako element wczesnego zapobiegania nowotworom i rozwojowi marskości wątroby u pacjentów z grup ryzyka- podejrzenie zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C.
Pacjenci uskarżający się na wczesne objawy marskości wątroby (utrata apetytu, problemy gastryczne, zmiana rytmu wypróżnień, apatia, senność, zwiększenie obwodu w pasie) powinni zostać poddani badaniu anty HCV przesiewowemu.
Zakażenie wirusowym zapaleniem wątroby typu C można rozpoznać wykrywając we krwi przeciwciała przeciwko wirusowi (zwykle po 4–10 tygodniach od zakażenia), testem ELISA materiał genetyczny wirusa (RNA) testem PCR (można go wykryć po 1–2 tygodniach od zakażenia). Z powodu wysokich kosztów rutynowo stosuje się wykrywanie przeciwciał, a metodę PCR w uzasadnionych przypadkach (np. u pacjentów z niedoborami odporności, którzy nie wytwarzają przeciwciał w wystarczającej ilości).
Cel badania
Badanie HCV powinni wykonać:
pacjenci z podwyższonym poziomem enzymów wątrobowych (AST, ALT);
pacjenci z rozpoznaniem ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby (wraz z badaniami na zapalenie wątroby typu A, B, E);
ludzie z grup ryzyka – osoby uzależnione od narkotyków, wstrzykiwanych dożylnie (wraz z testami na zapalenie wątroby typu B i HIV);
pacjenci HIV-dodatni (wraz z testem na zapalenie wątroby typu B);
dawcy krwi
osoby z marskością wątroby o nieznanej przyczynie (w celu jej wyjaśnienia);
pacjenci z historią zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C;
kobiety w ciąży;
dzieci matek ze zdiagnozowanym HCV.
osoby stale dializowane.
lekarze i pielęgniarki zabiegowe, ratownicy medyczni, pracownicy laboratoriów diagnostycznych.
