Wirus zapalenia wątroby typu C, genotypowanie PCR (wskazówki 1a, 1b, 2, 3а, 4)

O badaniu 

Wirus zapalenia wątroby typu C jest przenoszony przez naruszenie ciągłości tkanek- kontakt z krwią zainfekowaną wirusem (np. transfuzję) lub zakażonymi przedmiotami (przy użyciu zwykłych igieł i strzykawek, igieł do tatuażu, niewłaściwie sterylizowanych narzędzi chirurgicznych i dentystycznych, przyborów kosmetyczno-higienicznych).

Ryzyko zarażenia się wirusem wzrasta w sytuacji uszkodzeń, stanów zapalnych skóry i błon śluzowych narządów płciowych, odbytu lub jamy ustnej. Możliwe jest zakażenie poprzez kontakt seksualny. Wirus nie przenosi się z mlekiem matki w trakcie karmienia piersią, ale może zostać przekazany w trakcie porodu. Natomiast nie jest on w stanie przenieść się przez kontakt z pacjentem z wirusowym zapaleniem wątroby typu C drogą powietrzną czy kropelkową.

Wyróżnia się 6 genotypów HCV. Ich występowanie jest zróżnicowane geograficznie. 

Genotyp 1, genotyp 2 oraz genotyp 3 najczęściej występują w Europie, Australii, Ameryce Północnej oraz Wschodniej Azji (Chiny, Japonia Tajwan). 

Genotyp 4 najczęściej występuje w Środkowym Wschodzie, Egipcie oraz Centralnej Afryce. 

Genotyp 5 występuje w południowej Afryce, a genotyp 6 w południowo-wschodniej Afryce. 

Na zakażenie HCV wpływa wiele czynników. Jednym z nich jest wspomniany wcześniej czynnik geograficzny. Innym czynnikiem jest wiek osoby zarażonej. Osoby starsze najczęściej są zakażone genotypem 1. Wszystkie genotypy HCV jak i podtypy prowadzą do przewlekłego zakażenia wątroby. 

Zakażeni genotypem 1 lub genotypem 4 wymagają większej uwagi oraz dłuższej terapii niż osoby zakażone genotypem 2 czy genotypem 3. Informacje o genotypach ich pochodzeniu i działaniu wpłyną na dopasowanie odpowiedniej terapii farmakologicznej.

Cel badania

Identyfikacja genotypu wirusa, jest istotna dla określenia długości i intensywności terapii antywirusowej wirusowego zapalenia wątroby typu C.