Wirus zapalenia wątroby typu C, przeciwciała całkowite (anty-HCV)

O badaniu

Przeciwciała anty HCV (przeciwciała przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C) to badanie, które wykazuje obecność lub brak przeciwciał przeciwko wirusowi zapalenia wątroby typu C (HCV).

Wirus zapalenia wątroby typu C jest przenoszony przez naruszenie ciągłości tkanek- kontakt z krwią zainfekowaną wirusem (np. transfuzję) lub zakażonymi przedmiotami (przy użyciu zwykłych igieł i strzykawek, igieł do tatuażu, niewłaściwie sterylizowanych narzędzi chirurgicznych i dentystycznych, przyborów kosmetyczno-higienicznych).

Ryzyko zarażenia się wirusem wzrasta w sytuacji uszkodzeń, stanów zapalnych skóry i błon śluzowych narządów płciowych, odbytu lub jamy ustnej. Możliwe jest zakażenie poprzez kontakt seksualny. Wirus nie przenosi się z mlekiem matki w trakcie karmienia piersią, ale może zostać przekazany w trakcie porodu. Natomiast nie jest on w stanie przenieść się przez kontakt z pacjentem z wirusowym zapaleniem wątroby typu C drogą powietrzną czy kropelkową.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C występuje jako ostra infekcja, która w ponad 80% przypadków przechodzi w przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C- stopniowo uszkadza ono miąższ wątroby i prowadzi do jej marskości ze wszystkimi powikłaniami. Zakażenie wirusem jest też jednym z czynników ryzyka rozwoju raka wątrobowokomórkowego.

Istnieje możliwość infekcji bezobjawowej, początkowo zakażenie HCV może nie dawać żadnych objawów i z tego powodu pozostać niewykryte przez wiele lat. W miarę skrytego rozwoju marskości wątroby, chorzy mogą obserwować postępujące osłabienie i niespecyficzne kłopoty gastryczne, nie sposób jednak połączyć ich bezpośrednio z WZW typu C bez wykonania potrzebnych badań.

Cel badania

Badanie HCV powinni wykonać:

• pacjenci z podwyższonym poziomem enzymów wątrobowych (AST, ALT);
• pacjenci z rozpoznaniem ostrego lub przewlekłego zapalenia wątroby (wraz z badaniami na zapalenie wątroby typu A, B, E);
• ludzie z grup ryzyka – osoby uzależnione od narkotyków, wstrzykiwanych dożylnie (wraz z testami na zapalenie wątroby typu B i HIV);
• pacjenci HIV-dodatni (wraz z testem na zapalenie wątroby typu B);
• dawcy krwi
• osoby z marskością wątroby o nieznanej przyczynie (w celu jej wyjaśnienia);
• pacjenci z historią zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C;
• kobiety w ciąży;
• dzieci matek ze zdiagnozowanym HCV.
• osoby stale dializowane.
• lekarze i pielęgniarki zabiegowe, ratownicy medyczni, pracownicy laboratoriów diagnostycznych

Przeciwciała anty HCV jest badaniem zalecanym jako element wczesnego zapobiegania nowotworom i rozwojowi marskości wątroby u pacjentów z grup ryzyka- podejrzenie zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C.

Pacjenci uskarżający się na wczesne objawy marskości wątroby (utrata apetytu, problemy gastryczne, zmiana rytmu wypróżnień, apatia, senność, zwiększenie obwodu w pasie) powinni zostać poddani badaniu anty HCV przesiewowemu.

Natomiast przy bardziej zaawansowanych objawach świadczących o niewydolności wątroby (obrzęki, żółtaczka, swędzenie, wybroczyny na ciele, stwierdzone nieprawidłowe wartości aminotransferaz) oprócz wykonania badania przeciwciał anty HCV, jest niezbędna pogłębiona diagnostyka.

Obecne testy serologiczne wykrywają przeciwciała średnio 7-8 tygodni po wystąpieniu infekcji. W przypadku spontanicznego wyeliminowania infekcji, przeciwciała anty HCV mogą być obecne przez całe życie lub ich miano będzie stopniowo zmniejszać się, aż zniknie w ciągu kilku lat. Gdy badanie zlecane jest np. profilaktycznie po zabiegu operacyjnym, należy wykonać je po odpowiednim okresie czasu od domniemanego momentu zakażenia.