Wirus zapalenia wątroby typu B, przeciwciała IgM przeciwko antygenowi „cor” (anty-HBc-IgM)

O badaniu 

Wirusowe zapalenia wątroby nadal stanowią ogromne wyzwanie dla zdrowia publicznego. Z powodu zapaleń wątroby oraz powikłań zakażenia – marskości wątroby lub nowotworu – co roku umiera około 1,4 mln osób na świecie. 

W celu rozpoznania typu zapalenia wirusowego, określenia fazy zakażenia oraz prognozowania wykonywane są specjalistyczne badania serologiczne, polegające na oznaczaniu poziomu antygenów, czyli składowych struktury wirusa, oraz przeciwciał – produktów swoistej odpowiedzi humoralnej gospodarza.

Oznaczanie antygenu HBc, ze względu na skomplikowaną procedurę metodyczną, nie jest wykonywane w rutynowej diagnostyce zakażeń HBV.

Przeciwciała anty-HBc pojawiają się w surowicy po kilkunastu dniach od wykrycia antygenu HBe. Są pierwszym produktem odpowiedzi humoralnej i występują krótko przed lub równolegle z objawami klinicznymi choroby wątroby. W pierwszej fazie są to przeciwciała IgM. Ich miano narasta bardzo szybko, a w miarę upływu czasu stopniowo spada i całkowicie zanika po okresie 6-9 miesięcy. Niski poziom przeciwciał anty-HBc IgM u niektórych chorych może być stwierdzany również w stanach przewlekłych zapaleń wątroby z aktywnym procesem zapalnym (przewlekłe agresywne zapalenie wątroby, marskość pozapalna). W fazie zakażenia, kiedy ze względu na zjawisko serokonwersji nie są wykrywane antygeny HBe i HBs oraz odpowiadające im przeciwciała, obecność przeciwciał anty-HBc IgM może być jedynym dowodem ostrego zakażenia HBV. Równolegle z przeciwciałami IgM pojawiają się przeciwciała anty-HBc IgG, które utrzymują się latami, często do końca życia.

Cel badania

rozpoznania typu zapalenia wirusowego, określenia fazy zakażenia oraz prognozowania leczenie.