Wirus Herpes simplex, typ 1,2 (wirus Herpes simplex), przeciwciała IgM
O badaniu
Jest to badanie dodatkowe służące potwierdzeniu diagnozy w przypadku objawów herpesowych zmian (owrzodzenia, pęcherzyki na błonach śluzowych) lub w przypadku herpeticznego zapalenia u noworodków.
Jest stosowany w celu przesiewowego badania określonych grup ludzi, aktywnych seksualnie, potencjalnych biorców zakażonych wirusem HIV lub osób, które wcześniej miały kontakt z zakażeniem HSV.
Cel badania
Podczas diagnozowania i monitorowania zakażenia.
Podczas badania osób, które miały kontakt z pacjentami z zakażeniem HSV.
Podczas okresu przygotowań do ciąży i jej kontrolowania.
Informacje o badaniu
Najczęstsze są wirusy typu pierwszego i drugiego. Są one zaraźliwe i przyczyniają się do powstawania małych pęcherzyków (pęcherzy) na błonach śluzowych, które pękają, tworząc otwarte owrzodzenia. HSV-1 powoduje pojawienie się pęcherzyków głównie wokół ust i jamy ustnej, podczas gdy HSV-2 zazwyczaj dotyka obszarów wokół narządów płciowych.
Wirus opryszczki może być przenoszony poprzez kontakt skóry, kontakt z pęcherzykami, a czasami nawet w przypadku braku widocznych zmian wirusowych. HSV-2 jest najczęściej przenoszony drogą płciową, ale opryszczka HSV-1 może również wystąpić na przykład podczas seksu oralnego.
Według Ministerstwa Zdrowia, od 50% do 80% dorosłej populacji krajów rozwiniętych jest zarażone opryszczką typu 1, a około 20% opryszczką typu 2. Ponieważ objawy często są subtelne, 90% zakażonych HSV-2 może nawet nie zdawać sobie sprawy z zakażenia.
W przypadku zakażenia pierwotnego, bolesne pęcherzyki zazwyczaj pojawiają się po dwóch tygodniach w miejscu zakażenia, a następnie mijają po czterech tygodniach. Pojawiają się na narządach płciowych, wokół odbytu, na pośladkach lub na udach, po czym mogą pękać. Ponadto, mogą pojawić się objawy przypominające grypę, takie jak dreszcze i ból gardła. Jednak nie zawsze pojawiają się pęcherzyki opryszczki.
Czasami objawy choroby są tak łagodne, że zostają pominine lub są mylone z czymś innym, takim jak ugryzienia owadów lub alergie. Po zakażeniu wirus opryszczki przechodzi w stan uśpienia w organizmie. W przypadku stresu lub innych chorób prowadzących do osłabienia odporności może zostać ponownie aktywowany. W większości przypadków opryszczka jest nieszkodliwa dla zdrowia, ale może powodować poważne choroby, takie jak opryszczka noworodkowa (jeśli dziecko zostaje zarażone w trakcie porodu przez matkę zakażoną opryszczką narządów płciowych) i zapalenie mózgu. Mogą one prowadzić do poważnych nieuleczalnych chorób neurologicznych, a nawet śmierci. Następujące czynniki zwiększają ryzyko zakażenia opryszczką: choroby, w których układ odpornościowy jest osłabiony (na przykład HIV / AIDS), przeszczep narządu.
Istnieją leki przeciwwirusowe, które hamują rozprzestrzenianie się opryszczki, skracają czas trwania ostrej fazy infekcji wirusowej i łagodzą objawy choroby. Powstają przeciwciała, które zwalczają infekcję. Powstanie przeciwciał IgM rozpoczyna się kilka dni po pierwotnym zakażeniu, a ich obecność można wykryć we krwi przez kilka tygodni.
