Wirus Herpes simplex, typ 1 (Herpes simplex virus), przeciwciała IgG
O badaniu
Herpes simplex virus jest szeroko rozpowszechnionym w populacji patogenem powodującym zróżnicowane stany chorobowe. Bez względu na umiejscowienie zakażenia, wirus posiada możliwość pozostawania w długotrwałym stanie latencji (uśpienia), a następnie reaktywacji pod wpływem czynników zewnętrznych, jak: promieniowanie UV, urazy mechaniczne lub wewnętrznych: głównie spadku odporności. Reaktywacja prowadzi do nawrotu choroby.
Wirus, odpowiadający za jedne z najczęstszych zakażeń wirusowych człowieka, występuje w dwóch typach: HSV-1 i HSV-2. Oba typy są zakaźne i okresowo powodują występowanie małych pęcherzyków, (opryszczki) które pękają, tworząc otwarte rany. HSV-1 powoduje przede wszystkim opryszczkę wokół ust i w jamie ustnej, natomiast HSV-2 wywołuje głównie zmiany w okolicy narządów płciowych.
Wirus ten może być przenoszony z człowieka na człowieka poprzez kontakt ze skórą, na której występują otwarte lub zdrowiejące zmiany, a czasami także ze skórą osób zakażonych bezobjawowo. HSV-2 przenoszony jest zwykle drogą kontaktów seksualnych, ale także HSV-1 może być również przeniesiony na narządy płciowe w wyniku stosunków oralnych.
Cel badania
Częstymi objawami zakażenia HSV-1 są: zapalenie gardła, rzadziej zapalenie spojówek. Wirus wykazuje również zdolność zakażania układu nerwowego, utajenia w komórkach nerwowych i nawrotowych zakażeń w miejscach zakończeń nerwów. W 80% zakażenie przebiega w sposób bezobjawowy, jednak u osób z obniżoną odpornością (chorych onkologicznych, transplantologicznych i leczonych supresyjnie) może dochodzić do uogólnionego zakażenia i komplikacji zagrażających życiu (np. zakażenia mózgu lub wyprysku opryszczkowego). U noworodków zakażenie nabyte w trakcie porodu w drogach rodnych wiąże się z wysoką chorobotwórczością i śmiertelnością. W początkowych stadiach zakażenia poziom specyficznych IgG może być nieoznaczalny, a zaczyna wzrastać 1 – 2 tygodnie po wystąpieniu objawów zakażenia pierwotnego. Maksimum osiągane jest w 6 – 8 tygodniu. Poziom przeciwciał może obniżać się do poziomu nieoznaczalnego w okresach pomiędzy reaktywacjami. Oznaczenie znajduje głównie zastosowanie do potwierdzania serokonwersji w wyniku zakażenia przebytego w przeszłości.
